Digital art/Թվային նկարչություն

Թարգմանչական աշխատանք

English

Digital art is an artistic work or practice that uses digital technology as part of the creative or presentation process. Since the 1960s, various names have been used to describe the process, including computer art and multimedia art. Digital art is itself placed under the larger umbrella term new media art.

The first use of the term digital art was in the early 1980s when computer engineers devised a paint program which was used by the pioneering digital artist Harold Cohen. This became known as AARON, a robotic machine designed to make large drawings on sheets of paper placed on the floor. Since this early foray into artificial intelligence, Cohen continued to fine-tune the AARON program as technology becomes more sophisticated.

Digital art can be computer generated, scanned or drawn using a tablet and a mouse. In the 1990s, thanks to improvements in digital technology, it was possible to download video onto computers, allowing artists to manipulate the images they had filmed with a video camera. This gave artists a creative freedom never experienced before with film, allowing them to cut and paste within moving images to create visual collages.

In recent times some digital art has become interactive, allowing the audience a certain amount of control over the final image.

Art historians often categorize digital art as twofold: object-oriented artworks and process-oriented visuals. In the first scenario, digital technologies are a means to an end, and function as a tool for the creation of traditional objects like paintings, photographs, prints, and sculptures. In the second case, the technology is the end itself, and artists explore the possibilities entailed to the very essence of this new medium. This latter category — often associated with the term “new media” — refers to all computable art that is digitally created, stored and distributed. In other words, while some works rely on digital tools to magnify an already-existing medium, others use digital technology as an intrinsic and indissociable component in the making of the artifact.

Հայերեն

Թվային նկարչությունը գեղարվեստական ​​ստեղծագործություն կամ պրակտիկա է, որն օգտագործում է թվային տեխնոլոգիան` որպես ստեղծագործական կամ ներկայացման գործընթացի մաս: 1960-ականներից սկսած, գործընթացը նկարագրելու համար օգտագործվել են տարբեր անուններ, ներառյալ համակարգչային արվեստը և մուլտիմեդիա արվեստը: Թվային արվեստը ինքնին տեղադրվում է նոր մեդիա արվեստի ավելի մեծ հովանու տերմինի տակ:

Թվային արվեստ տերմինի առաջին օգտագործումը 1980-ականների սկզբին էր, երբ համակարգչային ինժեներները մշակեցին նկարչական ծրագիր, որն օգտագործվում էր թվային առաջատար նկարիչ Հարոլդ Քոհենի կողմից: Սա հայտնի դարձավ որպես AARON, ռոբոտային մեքենա, որը նախատեսված է հատակին տեղադրված թղթի թերթիկների վրա մեծ գծանկարներ պատրաստելու համար: Արհեստական ​​հետախուզության այս վաղ շրջանից սկսած, Քոհենը շարունակեց ճշգրտել AARON ծրագիրը, քանի որ տեխնոլոգիան ավելի բարդացավ:

Թվային արվեստը կարող է ստեղծվել համակարգչով, սկանավորվել կամ նկարվել ՝ օգտագործելով թվային նկարչության համար հատուկ նախատեսված պլանշետը և մկնիկը: 1990-ականներին, թվային տեխնոլոգիայի կատարելագործման շնորհիվ, հնարավոր էր ներբեռնել տեսանյութեր համակարգիչների վրա՝ թույլ տալով նկարիչներին շահարկել իրենց նկարահանած նկարները տեսախցիկով: Սա արվեստագետներին տվեց ստեղծագործական ազատություն, որը նախկինում երբեք չէին ունեցել կինոնկարի միջոցով՝ թույլ տալով նրանց կտրել և կպցնել շարժվող պատկերների մեջ՝ տեսողական կոլաժներ ստեղծելու համար:

Վերջին ժամանակներում որոշ թվային արվեստ դարձել է ինտերակտիվ՝ հանդիսատեսին որոշակի վերահսկողություն թույլ տալով վերջնական պատկերի վրա:

Արվեստի պատմաբանները հաճախ թվային արվեստը դասակարգում են որպես երկու` օբյեկտի վրա հիմնված արվեստի գործեր և գործընթացին ուղղված պատկերներ: Առաջին դեպքում թվային տեխնոլոգիաները նպատակ են հետապնդում և գործում են որպես գործիք ավանդական առարկաներ ստեղծելու համար, ինչպիսիք են նկարները, լուսանկարները, տպումները և քանդակները: Երկրորդ դեպքում տեխնոլոգիան ինքնանպատակն է, և արվեստագետները ուսումնասիրում են հնարավորությունները, որոնք կապված են այս նոր միջավայրի բուն էության հետ: Այս վերջին կատեգորիան, որը հաճախ ասոցացվում է «նոր մեդիա» հասկացության հետ, վերաբերում է բոլոր հաշվարկային արվեստին, որը թվայնորեն ստեղծվում, պահվում և տարածվում է: Այլ կերպ ասած, չնայած որոշ աշխատանքներ ապավինում են թվային գործիքներին արդեն գոյություն ունեցող միջավայրը մեծացնելու համար, մյուսներն օգտագործում են թվային տեխնոլոգիան որպես արտեֆակտ պատրաստելու ներքին և անբաժանելի բաղադրիչ: